Pani szuka pani Kłodzko

Opis oferty

Szukam nowych, wyłącznie koleżeńskich znajomości. Jestem w stałym związku i bezwzględnie NIE odpowiadam na wiadomości facetów, par, ani pań szukających kobiet do związku. Jasno określam, czego szukam: jedynie damskiej, czysto koleżeńskiej relacji, bez absolutnie żadnych podtekstów. Brakuje mi po prostu choć jednej, szczerej, zaufanej koleżanki lub grupy koleżanek. Masz swoją paczkę i jesteście ciekawe nowych ludzi? Jeszcze fajniej. Trochę o mnie: mam 38 lat, stabilną pracę i ułożone, normalne życie. Nie mam dziecka. Nie mam jakichś nadzwyczajnych, nietypowych pasji, nie jestem typem sportowca. Nie mam żadnych, nawet najmniejszych nałogów. Minimalistka. Lubię porządek - pomaga się skupić. Im mniej rzeczy w domu - tym lepiej. Nie jestem typem zbieracza, wprost przeciwnie. Ulubione słowo? Zmiana. Uwielbiam zmiany. W dużym skrócie: życie jest za krótkie, żeby chodzić do jednego fryzjera; żeby wciąż używać tych samych perfum; żeby nie zmieniać stylu; żeby odwiedzać te same miejsca; żeby nie zmieniać wystroju mieszkania, itd. Szczęśliwa i ... nieszczęśliwa z kilku powodów. No i ... lubię kawę. Z jednej strony rozsądna, konkretna, hiperracjonalna, z drugiej sensytywna, sentymentalna o refleksyjnym, nostalgicznym umyśle. Świadoma już tego, czego powinnam wcześniej: nigdy niczego nie dostajesz na zawsze i wszystko może zamienić się w swoje przeciwieństwo. Cytując piosenkę Edyty Bartosiewicz, akurat w kwestii dotychczasowych znajomości koleżeńskich - "odkąd sięgam pamięcią, zawsze było coś nie tak". W relacjach zawsze najdotkliwiej raniły mnie słowa. Oczekuję szczerości i prawdy, ale bez "dowalania". Zawsze chodziło mi o jedno: prawdziwą, niewymuszoną chęć/potrzebę spotkania, wspólnego spędzenia czasu, wspólnej rozrywki i rozmowy, w której nie ma obaw do powiedzenia tego, co się myśli.
Chciałabym poznać kogoś w zbliżonym wieku, z bliskich okolic, o podobnej sytuacji życiowej, bo wydaje mi się, że podobieństwa łączą i wtedy można się lepiej zrozumieć. Dotychczas, zazwyczaj trafiałam na zbyt dominujące, rządzące charaktery, a ja bym chciała pomiędzy sobą i być może nowo poznaną, przyjazną osobą postawić znak równości :) Najwyraźniej dotąd nie byłam ważna dla kogoś na tyle, żeby ktoś się ze mną liczył i również daną relację podtrzymał. Wiem, że tak czasem po prostu bywa. Dużo już o sobie wiem i pewne rzeczy umiem sobie wytłumaczyć, ale nie chcę już pozorów i sztuczności. Albo sobie wzajemnie przypasujemy i poczujemy nić porozumienia, albo nie i naprawdę nie będę miała o to żalu. Nie szukam na siłę, ALE też próbuję zrobić COKOLWIEK, żeby zmienić ten stan rzeczy, bo mam świadomość uciekającego czasu.
Możemy spotykać się na mieście, możemy pójść do kina, teatru, na stand up, na zakupy lub spacer. Może potrzebujesz jednorazowego towarzystwa z jakiejś okazji? Taka forma spotkania również może coś wnieść do czyjegoś życia. Na koniec zacytuję słowa z filmu, które w pewien sposób zdradzają moje myślenie na temat przyjaźni i tego, jak ją widzę. Nie są to moje słowa, ale z tymi najbardziej się utożsamiam: "Jestem zmęczony, szefie. Zmęczony wędrówką, samotnie jak jaskółka w deszczu. Zmęczony tym, że nigdy nie miałem przyjaciela, żeby powiedział mi skąd, gdzie i dlaczego idziemy". "Samotność to nie fizyczna nieobecność innych ludzi; to poczucie, że nie dzielisz się z nikim niczym, co ma znaczenie". Dobre koleżeństwo, to znalezienie osoby, z którą chcesz spędzać absurdalnie dużo czasu. W ogóle przyjaźń powinna być przestrzenią wsparcia, życzliwości, wzajemnej inspiracji i akceptacji - to pewien rodzaj ciepła i chęci, by temu drugiemu było jak najlepiej w życiu.